Cdn...

Zobaczymy co zrobi sąd tym razem. Dzisiaj babcia złożyła w imieniu Margo i Wita pozew o alimenty. Kości zostały rzucone!

Udawanie i zbywanie

TataM - w udawaniu doszedł do takiej perfekcji, że nawet nie dzwoni, nie pyta. Nie robi tego nigdy, nawet w urodziny, imieniny, święta. Dzieci też nie mogą do niego zadzwonić, bo podobno nie ma telefonu. Półtora roku temu Margo poprosiła go o spotkanie. Była wtedy w głębokim dołku, wróciła ze szpitala. Niestety  wtedy też  nie było to możliwe, a Margo podobno była zbyt mała żeby zrozumieć dlaczego. Ma jednak obiecane, że kiedyś pozna powód tej niemożności. Co jednak zrobić z faktem, że dzieci rosną i nie można im w nieskończoność wmawiać, że są za małe. 

Hmmm m m m m m m m m m m m m m m m m m m m m m m m m m m m m m m m m m m m m m m m m m  m  m  m  m  m  m  m  m  m  m  m  m m  m  m  m  m  m m  m  m  m  m  m  m  m  m  m  m  m  m  m  m m   m    m     m    m    m  mm    mmm    mmhm.

Po dłuższym namyśle można na przykład powiedzieć, że się nie ma pieniędzy na pociąg. I tak też tataM zrobił. Bo nadmienić trzeba, że  Wito i Margo mieszkają w Krakowie, a on pod Warszawą. A jak czegoś nie ma, to nie ma i się nie wyczaruje. Pieniędzy nie było więc notorycznie. Nie znalazły się nawet na przyjazd na pogrzeb mojej siostry. Ale, z drugiej strony, kto normalny pogrzeb robi na dwa tygodnie przed Bożym Narodzeniem? Gwiazdka, radości czas!!! Prezenty. Śnieg. Sanki. Bałwanki. Turlanki.... A takie granicznie smutne sieroty, to by tylko klimat psuły. Najlepiej udać, że ich  nie ma. Udać po cichu, ale z pełnym przekonaniem. Wiarygodnie. 

Dobrze - padł pomysł -  Skoro tata nie ma na pociąg, to może my możemy przyjechać? Takie straszne pytanie przeczytał tataM w jednej ze swoich prywatnych wiadomości na fb. Pytanie podłe, bezczelne, tak niewygodne, że aż dławiące. Na takie pytanie odpowiedzieć trzeba szybko, bez zbędnej zwłoki,  jednoznacznie, ucinającą wszelkie gdyby, gdybania.

Hmmm m m m.

Nie. Powiedział tym razem po krótkim namyśle tataM. Nie, bo nie mieszkam u siebie. No i jest to chyba prawda. Bo - nie u siebie - oznacza w tym przypadku w domu swojej konkubiny. Tzn. kupionym na jej nazwisko, ale jak twierdzi mama tatyM za wspólne pieniądze.

Żeby udawanie było jeszcze bardziej wiarygodne i komfortowe dla udającego - dopomógł też sąd - który zniósł półtora roku rok temu, jeszcze za życia mojej siostry - zasądzone tacieM alimenty.
Nie ma ciała - nie ma zbrodni.
Nie ma alimentów - nie ma dzieci.
...

Trójka dzieci i...

Została trójka dzieci...


Najstarsza dziewczyna, śliczna 15-letnia Margo. Ma ogromne problemy ze sobą.... Ma też niezwykły słuch muzyczny i generalnie, nie tyle jest wrażliwa, co nadwrażliwa. Świetnie gra na gitarze. Kiedyś nawet chodziła do szkoły muzycznej, ale w połowie drugiego roku przerwała.

12-letni chłopak - DonWito. Nie jest moim synem, więc śmiało mogę go chwalić. Jest najlepszym dzieciakiem jakie kiedykolwiek poznałam. Ma fantastyczny charakter, a do tego chyba jakiś super umył. Z matematyki najlepszy w szkole,  z angielskiego też. Z całej reszty bardzo dobry. Nigdy, nikt nie pomagał mu nawet w lekcjach.. Nie mówiąc o korepetycjach, czy innych kursach i tym podobnych...

Najmłodsza jest 9-letnia Aniah. Jest ich przyrodnią siostrą. Też śliczna i zdolna. Bardzo rozgarnięta. Trochę dokuczliwa i chyba ciut za bardzo żywiołowa... Z wyglądu i całkiem różna od przyrodniego rodzeństwa, trochę tęższa, z ciemnymi czekoladowymi włosami i oczami. Dwójka starszych to bardzo szczupli, wysocy, delikatni blondyni z niebieskimi oczami. Raczej spokojni i flegmatyczni.


Zawsze, wszyscy siostrze mówili jakie ma śliczne i świetne dzieciaki... bo to prawda. Dlatego nie mogę zrozumieć, jak to jest, że ich ojcowie jakoś tego nie widzą. Ktoś wie?
Tylko z Aniah tata utrzymuje kontakt. Marny, bo marny, ale może? lepsze to niż nic?
Ojciec Margo i Wito - udaje, że on żadnych dzieci nie ma. Udaje przed swoimi znajomymi, swoją konkubiną, całym swoim i cudzym światem. Udaje chyba nawet przed sobą....


i przed 70-letnia babcią która codziennie się nimi zajmuje.